Poniższy tekst ilustruje, dlaczego Rzymski Ryt musiał zostać pogrzebany w celu zniszczenia wiary wśród katolików w postępujący sposób (znacznie szybciej niż rozsyłanie herezji poprzez dokumenty Vaticanum II).
W 1969 Paweł VI wypuścił "Nowy Porządek Mszy Świętej", czyli tzw. Novus Ordo Missae. Do tego czasu Kościół korzystał z tzw. rytu Trydenckiego, popularnie nazywanego Mszą Łacińską. Pozornie wydaje się nietrudną rzeczą dla Papieża, by zmienić rytuał mszalny. W końcu robiono to wcześniej, więc czy jest jakaś różnica pomiędzy "modyfikacjami" wprowadzonymi przez Pawła VI, a wcześniejszymi zmianami z przeszłości? Różnica jest, i to radykalna, i niesie ona tragiczne konsekwencje dla całego Kościoła.
"Nowa Msza" przeczy Tradycji
Msza trydencka, mimo swoich 2 tysięcy lat historii Kościoła i niejako organicznego rozwoju mszału, stanowi w esencji Mszę przekazaną Apostołom i Kościołowi przez samego Jezusa Chrystusa. Pomimo, iż narodziło się wiele różnych odmian tej mszy, wszystkie zachowywały tego samego ducha, nadanego nam przez liturgię Jezusa Chrystusa i zostały jedynie zaadaptowane do rozmaitych kultur bez jakiegokolwiek odstępstwa od doktryny. Rzymski Ryt, aż do czasów (Soboru) Vaticanum II, przechodził jedynie pomniejsze zmiany, określone przez słynnego angielskiego badacza Adriana Fortescue jako zmiany, "w których nikt nie ośmielił się dotykać samego rytu, z wyjątkiem kilku nieznaczących szczegółów".
Integralność Mszy stanowiła taką świętość, że gdy św. Papież Grzegorz Wielki (590-604) próbował dodać do części Hanc Igitur Kanonu (centralna część Mszy) słowa "diesque nostros in tua pace disponas" (niech dni naszego żywota spoczywają w Twym pokoju), wywołało to taki gniew katolików Rzymu, że Papieżowi groziła śmierć!
Łatwo więc w tym kontekście zrozumieć, dlaczego św. Papieżowi Piusowi V tak zależało na zabezpieczeniu Rytu Rzymskiego, kodując Tradycyjną Mszę Łacińską w proklamacji Quo Primum z roku 1570. Msza, która została ustanowiona, to nie był jakiś nowy twór w stylu "Novus Ordo Missae", lecz Msza, która w każdym punkcie zachowywała zgodność z Wiarą, przekazaną przez Apostołów. Nie był to również żaden ryt jakiegoś szczególnego odłamu Kościoła, w stylu wschodnim, lecz uniwersalny Ryt Kościoła Rzymskiego, ustanowionego przez Papieża. W bulli Piusa V czytamy:
"W żadnych czasach, w przyszłości, nie może żaden ksiądz, świecki lub powołany, być zmuszony do innego sprawowania Mszy. I żeby raz na zawsze zapobiec skrupułom sumienia i lęku przez eklezjalistycznymi karami lub cenzurami, ogłaszamy niniejszym, iż to w imię cnoty naszej apostolskiej władzy dekretujemy i zalecamy, aby istniejący obecnie porządek i obecne dekrety nigdy, poprzez jakiekolwiek cofnięcie lub zmiany, nie ustały, lecz trwały wiecznie po wsze czasy. Jednak jeżeli mimo wszystko ktokolwiek ośmieliłby się podjąć jakiekolwiek działanie sprzeczne z ustawioną przez nas po wieczne czasy regułą, niech mu będzie wiadomo, że naraził się na gniew Boga Wszechmogącego i Błogosławionych Apostołów Piotra i Pawła."
Św. Wincenty z Lerins w V wieku ustanowił standard ortodoksji doktryny, w która należy wierzyć wszędzie (ubique), zawsze (semper) i przez wszystkich (omnia). Lecz jak wspomina "kardynał Ratzinger", "ojcowie soboru" Vaticanum II odstąpili od tej świętej definicji: "Odmowa zastosowania prac Lerinsa przez Sobor Watykański II, zastosowanych i uświęconych przez dwa poprzednie Sobory Kościelne, pokazuje ponownie jak bardzo porzucono Sobór Trydencki i Watykański I, jak bardzo ich dokumenty poddane zostały reinterpretacji... Sobór Watykański II miał nowy pomysł na to, jak na nowo ująć historyczną ciągłość oraz wizerunek Kościoła". Ten nowy pomysł polegał na niczym innym, jak tylko stworzeniu pseudo-tradycji, czerpiąc ze "zbiorowej świadomości" Ojców Soboru. To czysty modernizm, całkowicie przeciwstawny Depozytowi Wiary Katolickiej.
Co mają więc myśleć Katolicy gdy, zgodnie z opiniami wielu katolickich teologów na przestrzeni wieków, papież który "pragnął wywrócić ryty Kościoła, bazujące na Tradycji Apostolskiej, staje się schizmatykiem, któremu nie należy się podporządkowywać" (Suarez)? Czy to nie dokładnie to, co wyrządził Sobór Watykański II, narzucając "Novus Ordo" całemu katolickiemu światu w miejsce rytu, danego nam przez samego Jezusa Chrystusa, przekazanego poprzez Tradycje Apostolską? (* Francisco Suarez 1548-1617, Doctor Eximus, "wybitny i pobożny teolog" - Papież Paweł V).
Zniknięcie katolickich aktów oddawania czci - działanie przeciwko wierze katolickiej
Kościół zawsze wyznawał silną i jasną zasadę, iż „sposób sprawowania kultu jest zarazem formą wyznawania wiary.” Wiele z prawd dokrynalnych Wiary jest integralnie wkomponowanych w kult - formie czci, oddawanej Bogu.
Prawdziwa Msza Święta zawiera w esencji swej formy wiarę i morale Tradycji Apostolskiej. Każda zasadnicza z punktu widzenia istnienia naszej Wiary doktryna znajduje swoje odbicie i nauczanie w jej formie. Papież Leon XIII zwraca uwagę w Apostolicae Curae, że wrogowie Kościoła zawsze doskonale rozumieli ten fakt, „rozumieli zbyt dobrze, na czym polega gruntowna więź, która jednoczy wiarę i kult, prawa wiary z prawami modlitwy i w ten sposób – pod pretekstem odtworzenia formy liturgii do jej pierwotnej postaci – celowo zepsuli ją, kierując się błędami innowatorów”. Nie powinno więc dziwić wymyślone przez Marcina Lutra (potępionego na wieki) hasła: „Zabrać Mszę, zniszczyć Kościół!”.
Św. Alfons Liguori wyjaśnia: „Diabeł zawsze próbował – przy pomocy heretyków – pozbawić świat Mszy Świętej, przygotowując go niejako na nadchodzącego Antychrysta, który, nad wszystko inne, będzie próbował obalić i obali Święty Sakrament ołtarza, a wszystko to będzie karą za grzechy ludzi zgodnie z proroctwem Daniela: „I dano mu siłę przeciwko nieustającej ofierze” (Dan. 8:12).
Pytanie staję się zatem następujące: Czy „Nowy Ryt” uczy Wiary Katolickiej? Nie, twierdzą „kardynałowie” Ottaviani i Bacci: „Jest oczywiste, że 'Novus Ordo' nie ma już intencji przedstawiania Wiary tak, jak nauczał Sobór Trydencki.” Jak wielce słuszne obawy miał więc w tym względzie Papież Pius XII który na krótko przed wprowadzeniem nowego rytu powiedział: „Martwię się tym, co przekazała Łucji Błogosławiona Dziewica w Fatimie. To uporczywe zwracanie uwagi przez Maryję na zagrożenia, czyhające na Kościoł, to cudowny znak ostrzeżenia przed samobójstwem, które stanowiłoby zmodyfikowanie zasad Wiary, zawartych w Jej Liturgii.”
Porównując modlitwy i ceremonię Mszy Łacińskiej i „Nowej”, jedna po drugiej, człowiek uświadamia sobie, w jakim stopniu „ocenzurowano” tradycyjną doktrynę Kościoła. Ciekawostka polega na tym, iż „nożyczek” użyto zawsze w tych miejscach, w których wyrażano Katolicką doktrynę, urażającą przykładowo protestanckich heretyków.
Wspólny Żal Za Grzechy
Msza tradycyjna zaczyna się osobistymi modlitwami kapłana do Boga, nazywanymi Modlitwami u Stóp Ołtarza. W „Nowej Mszy” rozpoczyna się „Aktem pokutnym”, odmawianym wspólnie z „kapłanem” i ludźmi. Kto pierwszy wprowadził wspólny akt pokutny? Szesnastowieczni protestanccy heretycy, którzy chcieli wypromować w ten sposób swoje nauczania o tym, że kapłan nie odbiega w niczym od wiernego.
Ofiarowanie
Modlitwy Ofiarowania tradycyjnej Mszy Świętej wyrażają jasno tą część nauczania katolickiego, która mówi o ofierze Mszy Bogu w celu zadośćuczynienia grzechów ludzi i w celu poszanowania świętych. Protestanccy heretycy odrzucili te nauczania i zarazem wykreślili modlitwy Ofiarowania. „To odraza, zwana Ofiarowaniem” - nauczał Luter - „i od tego miejsca wszystko cuchnie ofiarą!”. W „Nowej Mszy” również „zabrakło” Ofiarowania. Zastąpiono je ceremonią o nazwie „Przygotowaniem Darów”. Przy tej okazji usunięto również modlitwy „obraźliwe” dla protestantów . W ich miejsce pojawia się modlitwa „Błogosławiony jesteś Boże wszelkiego stworzenia”, która bazuje na „modlitwie” (do Szatana) odmawianej przez nieochrzszczonych pogan zwanych „żydami”.
Modlitwa Eucharystyczna
Tradycyjna Msza posiada tylko jedną „modlitwę eucharystyczną” - starożytny Rzymski Kanon. Kanon stanowił zawsze ulubiony cel ataków „luteran” i innych protestanckich grup heretyckich. Zamiast tylko jednego Kanonu, w „Nowej Mszy” mamy pewną liczbę „modlitw eucharystycznych”, z których jedną warto tutaj wymienić. Numer 1 eucharystycznych modlitw stanowi okrojoną wersję Rzymskiego Kanonu. Lista katolickich Świętych, tak znienawidzonych przez protestanckich heretyków, jest od teraz opcjonalna, w związku z czym rzadko wymieniana. Tłumacze poszli o kilka kroków dalej w „wycinaniu” treści. Zniknęła myśl przewodnia, jakoby Chrystus jako Ofiara był Ofiarowany w trakcie Mszy (potępiona przez Lutra). Wszystkie „modlitwy eucharystyczne” zawierają obecnie w sobie typowe protestanckie cechy. Przykładowo, recytuje się je na głos, zamiast cicho i stosuje się formę narracyjną, zamiast formy konsekracji (wedle fałszywych wierzeń heretyków protestanckich kapłani nie „konsekrują” Eucharystii tak jak katoliccy księża, oni po prostu naśladują narracyjnie Ostatnią Wieczerzę). Rozmaite symbole szacunku wobec naszego Pana, obecnego w Najświętszym Sakramencie (pokłony, znaki krzyża, dzwonki, zapachy itp.) zostały zredukowane, zmarginalizowane lub usunięte.
Komunia na rękę
Protestancki heretyk Marcin Bucer potępił w XVI wieku praktykę umieszczania przez Kościół Hostii na języku jako „coś podwójnie przesądnego: 1. okazuje się szacunek niesłuszny temu sakramentowi; 2. dopuszcza arogancję kapłana, który ma się za bardziej świętego, niż ludzie Chrystusa, namaszczeni świętym olejkiem.” Praktyka „komunii na rękę”, stosowana w „halach zgromadzeń” protestantów bazuje więc na ich odrzuceniu prawdziwej Obecności Chrystusa podczas Eucharystii i odrzuceniu kapłaństwa. W „Nowej Mszy”, tak samo jak w fałszywej protestanckiej „mszy” (do szatana), mamy komunię na rękę. Lecz pomysłodawcy poszli nawet dalej – osoba świecka może nietylko otrzymać Komunię na rękę, lecz również podawać ją dalej, nawet w roztargnieniu! Tymczasem św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) mówi: „Ciało Chrystusa nie może być przez nikogo tknięte, za wyjątkiem konsekrowanego księdza. Nikt inny nie ma prawa jej dotknąć, za wyjątkiem ekstremalnych sytuacji” (III, 82 a.3).
Kult Świętych
Modlitwy tradycyjnej Mszy Świętej wielokrotnie odwołują się do Świętych po imieniu, błagając ich o pośrednictwo. Kult Świętych Kościoła to kolejna rzecz, która została odrzucona jako „przesąd” przez heretyckich protestantów, prekursorów Antychrysta. „Nowy Porządek Mszy Świętej” pomija większość imiennych odwołań do Świętych, lub zmienia ich status na „opcjonalny”. Co więcej, w nowym rycie modlitwy odmawiane w Dni Świętych (z których większość również stała się opcjonalna) zostały przepisane tak, aby honorować protestantów - aluzję do cudów, obrona Wiary Katolickiej, lub Kościoła jako jedynego, prawdziwego Kościoła, to wszystko zniknęło.
Błędne tłumaczenia
Pod koniec warto poruszyć temat oficjalnych angielskich, błędnych tłumaczeń „Nowej Mszy”. Można by napisać książkę na temat błędów i przeinaczeń, które zostały zawarte. Wspomnimy tutaj jedynie o oficjalnych tłumaczeniach modlitw na okazję 34 „Niedziel Zwyczajnych”. Oto rzeczy, których znaczenie angielscy tłumacze tekstów tłumią: Gniew Boga, nasza niegodność, błądzenie, grzechy, które „ciążą na naszych sumieniach”, majestat Boży, przestrzeganie przykazań, prośby, błaganie, pokora, wieczność, niebo – i wiele, wiele więcej. Jednym z najważniejszych celowych pominięć w tłumaczeniach tekstów jest słowo „łaska”. Pojawia się ono 11 razy w tekście łacińskim; zaś w oryginalnym angielskim przekładzie ani razu!
(przyp.tłum.: Powyższe nie dotyczy polskiego tłumaczenia, które wydaje się lepsze i mniej "zdefektowane", aniżeli angielskie. Do tematu polskiego tłumaczenia wrócimy innym razem. )
Zatem jasne jest, że „nowa liturgia odzwierciedla nowa eklezjologię, tak samo jak dawna odzwierciedla dawną eklezjologię” („kardynał” Benelli), a ta nowa jest całkowicie obca Katolickiemu Kościołowi.
W konsekwencji oznacza to, jak stwierdzil o. Gelineau, jeden z „ekspertów”, który współautoryzował „Nową Mszę”, że „Nowa Msza jest inną liturgią”.
Gelineau:
"Trzeba to powiedzieć jasno i jednoznacznie. Ryt Rzymski, jaki znaliśmy, przestał istnieć. Został zniszczony."
Katechizm Soboru Trydenckiego mówi nam, że "Katolickim grzechem przeciwko Wierze jest uczestnictwo w nabożenstwie nie-Katolickim". "Nowa Msza" nie jest Katolickim obrzędem, nawet jeśli nazywana jest "katolicką", słowo które nie ma nic wspólnego z tym, co dzieje się wewnątrz budynków wyznawców kultu Vatican II, nawet jeśli na zewnątrz tych budynków znajdują się Katolickie symbole.
(Ciąg dalszy w następnym poście)
/327_LaraMasonry01.jpg)